Wie is Floor Kik-Heerebout?
Ik houd van mensen, ook als ze niet op hun best zijn. Mensen boeien me. Ik doe altijd mijn best me in andere mensen in te leven en heb niet snel een oordeel over iemand. Ik wil graag van betekenis zijn. Dat is de reden dat ik dit vak ingegaan ben. In mijn vorige banen, als personeelsadviseur voor scholen en in de zorg, wilde ik ook graag mensen helpen. Ik stond op het werk bekend als iemand met veel energie en een positieve instelling. Al heel lang koesterde ik de wens om mensen bij te staan bij verlies en verdriet. In mijn vroegere werk als zelfstandig trouwambtenaar kwam ik meer verdriet tegen dan menigeen zou verwachten. Ik vond het fijn als ik van betekenis was voor de bruidsparen en kreeg er dankbare reacties op.
Opleidingen
Kort na mijn 50e verjaardag besloot ik de uitvaartwereld in te gaan. Ik schreef me in bij twee opleidingen. De opleiding tot uitvaartbegeleider volgde ik bij Gaandeweg in Twello. Mijn docente was Susanne Duijvenstein. Zij is een onafhankelijke denker en groot voorstander van een zo duurzaam mogelijke uitvaart. Ook is ze de grondlegger van de stichting Veraarden waar ik soilmate en ambassadeur van ben geworden. Ik kijk met
veel plezier terug op deze opleiding en ben blij zoveel van haar te hebben geleerd. Daarnaast heb ik de post-hbo-opleiding Begeleiden bij Rouw en Verlies van
rouwexperts Luuc Smit en Manu Keirse aan de Hogeschool Zeeland gevolgd. Ook deze studie volgde ik met veel plezier en enthousiasme. We leerden over verschillende vormen van verlies. De belangrijkste vaardigheid die we steeds opnieuw getraind
hebben, is actief luisteren.
Blij dat ik mijn hart gevolgd heb
Inmiddels heb ik 20 families bij uitvaarten mogen begeleiden. En ik weet nu heel zeker dat dit het werk is dat ik graag wil doen. Het geeft mij veel voldoening om er te kunnen zijn voor mensen wanneer ze me het hardst nodig hebben. Van Susanne Duijvestein leerde ik om te kijken wat er nodig is, in plaats van hoe het hoort. Het is ontzettend fijn om dat in de praktijk te mogen brengen. Ik heb al zulke bijzondere dingen meegemaakt:
Zo leidde ik een uitvaartbijeenkomst zonder programma: de bedoeling was dat deze organisch zou ontstaan. En dat gebeurde op een prachtige manier. Spontaan werden er toespraken gehouden, er werd gezongen en gemusiceerd. De liefde was zo voelbaar. Ook woonde ik een huiskamer-uitvaart bij van een oude mevrouw zonder kinderen, maar mét een hele lieve mantelzorgster. In een intieme setting werden herinneringen aan haar gedeeld en naar de muziek geluisterd waar zij van hield. En dan was er nog die lieve familie van wie opa euthanasie wenste en dat na veel gedoe ook kreeg. Ze organiseerden een groot afscheidsfeest voor hem waarin hij liefdevol werd toegesproken. Zodoende was op de dag van de uitvaart echt alles al gezegd. Geen toespraken dus meer, maar in opa’s traditie een glaasje Ketel 1 staand aan de kist. Alleen de allernaaste familie was bij het warme en intieme afscheid. Het tegenovergestelde maakte ik ook mee, een graag geziene alleenstaande dame met een grote vriendenschare overleed plotseling. Haar broer en collega’s regelden het afscheid. Aangezien er geen adressenboekje te vinden was, werden contacten per WhatsApp uitgenodigd. Ik was even onzeker of er wel gehoor zou worden gegeven aan de uitnodiging. In de gezellige horecagelegenheid waar deze dame werkte, ontstond een van de drukste en mooiste bijeenkomsten die ik heb mogen begeleiden. Er werd met zoveel liefde over haar gesproken. We sloten de bijeenkomst af met een toast op het leven!
Ik voel me zo bevoorrecht dat ik dit mag meemaken, families kan helpen keuzes te maken, hun werk uit handen te nemen en er voor hen te zijn. Ik hoop dat ik dit werk nog lang mag doen.
‘Ik ben er graag als u me nodig heeft.’